H άσκηση υψηλής έντασης βελτιστοποιεί την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού.
Η χημειοθεραπεία βελτιώνει τα ποσοστά επιβίωσης από καρκίνου του μαστού, αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κόπωση, απώλεια μυϊκής μάζας και μειωμένη φυσική κατάσταση. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, την κοινωνική αλληλεπίδραση και την ποιότητα ζωής. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι σωστά διαμορφωμένα προγράμματα άσκησης μπορούν να έχουν ευεργετική επίδραση στην καρδιοαναπνευστική λειτουργία, τη μυϊκή δύναμη, την κόπωση, τη διάθεση, την ποιότητα ζωής και την ανοσοποιητική λειτουργία και ενδεχομένως βοηθάει και στην ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει ένα ευρύ φάσμα τύπων άσκησης και είναι δύσκολο να συγκριθούν.
Στη μελέτη αυτή που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Κλινικής Ογκολογίας, το επίσημο περιοδικό της Αμερικάνικης Ένωσης Κλινικής Ογκολογίας, η αποτελεσματικότητα ενός χαμηλής έντασης προγράμματος άσκησης στο σπίτι (Onco-Move) και ενός προγράμματος μέτριας έως υψηλής έντασης προγράμματος άσκησης σε συνδυασμό με εποπτευόμενη άσκηση αντιστάσεων και αερόβιας άσκησης (OnTrack) συγκρίθηκαν με τη συνήθη φροντίδα (UC) ασθενών που λαμβάνουν χημειοθεραπεία για καρκίνο του μαστού.
Μετρήσιμα αποτελέσματα: φυσική κατάσταση (VO2 max), κόπωση (MFI), σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής (EORTC-QLQ-C30) και τα ποσοστά ολοκλήρωσης της χημειοθεραπείας.
Σε γενικές γραμμές, τα επίπεδα φυσικής κατάστασης διατηρήθηκαν μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας στο πρόγραμμα OnTrack, αλλά μειώθηκαν στα προγράμματα UC και Onco-Move. Μετά από ένα χρόνο από τα προγράμματα, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των ομάδων.
Ωστόσο, συμπτώματα όπως η ναυτία, ο έμετος και η νευροπάθεια ήταν σημαντικά χαμηλότερα στους ασθενείς και στα δύο προγράμματα άσκησης (Onco-Move και OnTrack). Τα επίπεδα κόπωσης και τα ποσοστά επιστροφής στην εργασία επηρεάστηκαν θετικά και στις δύο ομάδες άσκησης επίσης.
Το πιο σημαντικό εύρημα, ωστόσο, είναι ότι ένα σημαντικά μικρότερο ποσοστό στους ασθενείς του OnTrack (12%) απαιτήθηκε προσαρμογή της δόσης της χημειοθεραπείας σε σχέση με τους ασθενής του UC (34%) και του Onco-Move (34%).
Η άσκηση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας είναι ευεργετική και φαίνεται ότι όσο πιο εντατική, τόσο πιο αποτελεσματική – πάντα με την επίβλεψη του ιατρού και του φυσικοθεραπευτή. Ο στόχος, βέβαια, είναι μια λιγότερο απότομη πτώση ή μια σταθερή κατάσταση, παρά η βελτίωση της φυσικής κατάστασης.
Τα ποσοστά επιστροφής στην εργασία δεν έχουν μόνο οικονομικές επιπτώσεις, αλλά δίνουν επίσης νόημα από την άποψη της ποιότητας ζωής και την αίσθηση της επιστροφής στην ομαλότητα του ασθενή. Και τα δύο αυτά στοιχεία επηρεάστηκαν θετικά από την άσκηση.
Το πιο σημαντικό: τα υψηλά ποσοστά ολοκλήρωσης της χημειοθεραπείας μπορούν να βελτιώσουν τη πορεία της νόσου και τα ποσοστά επιβίωσης. Σε αυτή τη μελέτη, τέλος, παρατηρήθηκε μια πιθανή προστατευτική επίδραση της άσκησης ενάντια στην καρδιοτοξικότητα που συσχετίζεται με τη χορήγηση του φαρμάκου Trastuzumab (Herceptin).
Σε κάθε περίπτωση, η όποια μορφή άσκησης πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με τον Ιατρό σας και τον Φυσικοθεραπευτή σας.
Έρευνα: http://jco.ascopubs.org/content/33/17/1918.long
Πηγή: anatomy-physiotherapy.com
